با سلام و قبولی طاعات و عبادات.
آمدم بنویسم از خودم دیدم اینجا شاید درست نباشد ولی حرفهایی بسیار بر دلم جاریست که دوست دارم بنویسم و با نوشتن خودم را آرام کنم .
گاهی خوب بودن زیاده از حد نگاه آدم ها را نسبت به تو جور دیگر می کند و برداشتی که از خوبیه تو باید دریافت کنن برداشت به دور از آنچه که با او رفتار کرده ای خواهد بود.
برای آدم هایی باید خوب باشی که لایق خوبیهایت باشن .
فرصت هایی را خداوند در زندگی ما قرار می هد و قسمت هایی در مسیر راهمان قرار می دهد که گاهی این قرار ها را با بی فکری خط می زنیم و به سر قرار نمی رویم.
بدانیم هر آنچه که هستیم و خواهیم بود همه از کرده های خودمان است .
راستی ناشکری ، ما را می تواند به پرتگاهی برساند که حتی به دیوانگی ختم شود.
من دیوانه ام، دیوانه خدایی که مرا و احساس مرا پر از مهربانی کرده تا به بنده هایش خوبی کنم ولی در مقابل بدی ببینم باز نا شکر نیستم و قضاوتهای آدم ها درباره ی خودم به خدای بزرگی می سپارم که آن آدم ها را در مسیر من قرار داد تا مسائلی دیگر که برایم مبهم بود آشکار شود.
باز شکر ای خدا...
مهربان پروردگارم بابت همه ی داده ها و نداده هایت شکر
